Een wachthokje opgetrokken uit styreen en golfplaatdak van Wills. Spul grijs gespoten, voorzien van zwartbruine olieverfwash en drybrush en een aantal passende propaganda posters. Wilde nog een bankje erin maken… maar nee… waren ze daar kennelijk te karig voor. De tijden zijn moeilijk.
Author: admin
Al een tijdje ligt hier een Auhagen bouwpakketje van een Multicar M22. Ik moet zeggen, het is eigenlijk best een mooi verfijnd kitje. Enige wat er echt aan ontbreekt zijn een ruitenwisser en zijspiegel. Die maakte ik dan zelf van dun draad en een schijfje styreen. Verder heb ik de koplampen iets uitgeboord. Vervolgens het hele spul in de verf, wat Kristal Klear in / op de lampen en wat verweren. Eigenlijk moeten er nog nummerborden op, maar die moet ik nog bestellen.
Rails is rechttoe rechtaan Peco code 75. Niet bijzonder, wel degelijk. Van het wissel werd het omzetkliksysteem verwijderd. Aandrijving gaat toch per motor, dus het is niet nodig en staat iets fraaier. Ter zijner tijd wil ik mijn materieel voorzien van Kadee’s. Ten behoeve daarvan heb ik alvast wat (wegklapbare) magneten onder de baan gemonteerd.
Toen was het ballasttijd volgens de Méthode Pragmatique, zijnde: ballast (Woodland medium) strooien, verlijmen (houtlijm), het geheel bruinig spuiten (mix Vallejo 71.080 rust en een petit peu 71.040 burnt umber) en afwerken met wat washjes (alles met olieverf Van Dyck bruin en daarna railstoelen met mix Van Dyck bruin en zwart). Het kan er m.i. net mee door…
Dan een begin maken met het aanleggen der wegen in de vorm van Faller kinderkopjesplaat en een tube plamuur.
Met twee vrienden knutsel ik bij hen zo nu en dan aan zowel een Frans smalspoorbaantje als een Belgisch epistel. Dat is plezierig, maar ik zou ook graag thuis een baantje hebben om aan te frotten en meditatief met treintjes te kunnen keutelen.
Gaandeweg is het mij wel duidelijk geworden dat mijn manier van modelbouwen meer contemplatief van aard is dan neus dicht en gaan. Ergo: het gemiddelde tempo ligt laag; grootse ambities zijn (hoewel ruimschoots aanwezig…) uitgesloten. Daarnaast moet het geheel passen in een appartementje van 45m2. Dus. Reeds.
Uiteindelijk koos ik voor een formaat van ca. 120 cm bij 30 cm, inclusief een mini fiddle yard. Qua invulling zocht ik naar iets oostblokkerigs met mogelijkheden voor zowel reizigers- als goederenverkeer. Op deze website vond ik een berg aan uiterst inspiratievolle foto’s van (D)DR schraligheid in de regio Altmark. Zonder iets specifiek na te willen bouwen is dit wel het sfeertje waar we voor gaan. Zie hieronder het beoogde ontwerp.
Qua invulling zocht ik naar iets oostblokkerigs met mogelijkheden voor zowel reizigers- als goederenverkeer. Op deze website vond ik een berg aan uiterst inspiratievolle foto’s van (D)DR schraligheid in de regio Altmark. Zonder iets specifiek na te willen bouwen is dit wel het sfeertje waar we voor gaan.
Enfin. De kogel was door de kerk en er moest nú begonnen worden. Op een sneeuwige zaternammiddag glibberde ik een kwartier voor sluitingstijd de plaatselijke DHZ zaak binnen en vroeg om een plaatje hout. Met frisse tegenzin kon dit ook nog wel verzaagd worden. Diezelfde avond stond er een bakje in de kamer. Het was een tamelijk verfrissende en tevens licht ontnuchterende ervaring om te merken hoe snel er iets kan wanneer men de zaken simpel houdt en feitelijk de koe bij de horens vat.